Verbondenheid is juist wat we graag willen en wat je goed doet voelen. Helaas, we raken het al vaak vroeg kwijt. Veelal door negatieve ervaringen: vroeger gepest zijn, ouders die geen of geen goede invloed hadden, ziekte, oordelen, trauma en ga zo maar door. Allemaal zaken die er voor kunnen zorgen dat je alleen komt te staan. Wat we eigenlijk echt nodig hebben is verbondenheid, omdat het leven hierom draait. Maar we worden er bang voor, sluiten door negatieve ervaringen onszelf af van de rest en van je zelf. Je bent bang om jezelf te laten zien, aangezien je je niet kwetsbaar op durft te stellen. Hier begint vaak het grote gevecht. Je bent niet gelukkig, maar je leert al snel dit weg te stoppen. Mijn ervaring is dat veel mensen geen hulp en steun durven te vragen omdat dit niet hoort, je bent dan niet sterk. Dit heeft  onbewust te maken met een verwachting die jij jezelf hebt opgelegd.

We stoppen ons en onze gevoelens weg en gaan door met het leven met een masker op. Steeds meer kom je alleen te staan en de angst om het te delen of om hulp te vragen wordt steeds groter. Maar juist het delen hiervan, geeft (h)erkenning en zorgt voor verbondenheid. Je bent niet alleen. Vandaar dat deze ervaring mij heeft gesterkt om met name groepsgericht te werken en om deze vermijdingen ten aanzien van het delen wat er is, te doorbreken middels groepstrainingen. En dit is misschien nog wel de grootste kracht, het samenwerken met een groep en verbonden raken met mensen, die jou begrijpen. 

Na het volbrengen van de training geven veel mensen aan dat zij de cursus gaan missen en dit komt met name door de verbondenheid. Zij geven aan dit te voelen doordat er geen oordeel was, ze mochten kwetsbaar zijn. Dit   is iets wat zij al jaren misten. Ook ik ervaar dit als grootste kracht in de cursussen en sta er vaak weer versteld van wat de kracht, die verbondenheid brengt, positief met je kan doen. Ik was er eerder ook bang voor, maar na vele trainingen ben ik daar heel anders over gaan denken.