Mitsen en maren is eigenlijk nee zeggen, niet durven, angst om te doen wat je graag zou willen. Het maalt maar steeds in je hoofd, zal ik wel of niet, maar wat dan. We durven niet een keuze te maken. Steeds maar weer moeten weten hoe een keuze zal aflopen en welke negatieve consequenties ze kunnen hebben. Het zet je stil, haalt je uit je kracht, onzekerheid blijft en je durft niet te ontdekken wie je bent en wat je wilt. Het is eigenlijk piekeren, steeds weer hetzelfde ritueel in je hoofd en er niets mee opschieten. Je hebt het weer niet gedaan, weer schuld en schaamte.
In mijn aanpak word je telkens hiermee geconfronteerd omdat we het ons niet bewust zijn. Dit is de eerste stap om het te veranderen. Stil staan, onderkennen dat het er is en dat het je tegenhoudt in wie je wilt zijn en je doen. Je leert dus wel een keuze te maken. Een keuze vanuit je waarden en niet het oordeel van de ander. Je leert af te slaan op de rotonde waar je al jaren rondjes rijdt en niet durft af te slaan.